...Dust of time...

صبح که از خواب بیدار شدم باورم نمیشد دیشب چه ماجراهایی داشتیم!

از توضیح دادن بیزارم. چیزی که نیاز به توضیح داشته باشه خسته م می‌کنه. از تعریف کردن یه فیلم تا اتفاقی برای خودم افتاده باشه تا یه جک ساده. یا شاید از تعریف کردن بیزارم.

کف رسوب کرده‌ی کتری رو با زور و تلفات درآوردن و وسوسه‌ی تو رو از خواب بیدار کردن! تویی که دیشب دم دمای صبح برگشتم دیدم هنوز پاهاتو داری تکون میدی و عمیق خوابت نبرده و منی که از نه صبح بیدار شدم و فکرم مشغوله

یکی از آهنگ‌هایی که از آهنگ‌هاش دوست دارم ، ریسمون سیاه معین زده!

دلم برای نوشتن تنگ میشه! بیشتر از نوشتن برای لحظه‌های مکث زندگی دلتنگم

وقتی دیوانه ساز‌ها ، نگهبان‌های آزکابان ، به کسی نزدیک می‌شدن، تمام امید و شادی رو ازش می‌گرفتن.

این اولین باره که همچین روزهایی رو تجربه می‌کنم

اگر مقدار مساوی از نور قرمز ، سبز و آبی که به اندازه کافی روشن باشند، باهم ترکیب شوند، یک تون خنثی از نور سفید ایجاد خواهند کرد. سیاه از نبود همه‌ی رنگ‌ها ایجاد می‌شود.

خودتم فهمیدی که از ۸ سال پیش قوی تر شدی؟

فردا روز مهمیه برای هممون